8. Dżungla… / Mrok

Chciałam przejść przez dżunglę
szybko  i bez bezsensownych oporów…
Nie da się …
Bo to ten mrok mnie ukształtował…
to on uczynił mnie właśnie taką…
Jestem bestią stojącą pomiędzy
dobrem a złem…
Tkwiąc w mroku, obserwując go
dostrzegam ze to właśnie on
uwrażliwił mnie nie zło…
na cierpienie i ból ludzi dookoła mnie…
kiedyś wykorzystywałam to aby celnie ranić…
bronić się i walczyć..
od czasów odbudowy i pielęgnacji
daje mi motywację do uśmiechu
wbrew radości …
i paradoksalnie ten uśmiech jest prawdziwy i szczery…
Napatrzyłam się na cierpienie …
na mrok…
zapragnęłam dawać radość…
ale nie od razu …
nie kiedy sama tkwiłam w centrum mroku…
przez lata, które trwały we mnie jak dekady…
…
Ten mrok przez haniebne i niehonorowe czyny
ukształtował kręgosłup …
dalej dostrzegam krzywizny …
ale dzisiaj patrzę na nie jako coś co można wyprostować…
Ten mrok kształtował wrażliwość…
która dalej budzi mój gniew i kojarzy się negatywnie…
jako słabość i zagrożenie…
ale dziś wiem że jest częścią mnie
szalenie ważną bo daje mi możliwość ujrzenia człowieka….
Ten mrok ukształtował osobę waleczną,
która wie kiedy złożyć broń i co jest warte walki…
…
A raczej mrok to zrodził bo ktoś inny to wydobył …
ironiczne…
zło którego celem było tylko zniszczenie
zrodził przetrwanie, siłę i coś na kształt zalążków dobra…
Czas przejść do pierwsze osoby rozjaśniającej moją dżunglę…